ปิยวัฒน์ จะเต๊าะ
ดนตรี คือสื่อภาษาสากลที่ชนทุกชาติทุกภาษาสามารถสื่อสานเข้าใจได้ดี เป็นภาษานานาชาติ เข้าใจกันได้ไม่เลือกเชื้อชาติ ไม่แบ่งอายุ ไม่แบ่งชั้นวรรณะ และเชื้อชาติ แม้ว่าวิถีชีวิต ภาษาพูดอาจจะต่างกันแต่สามารถร่วมกันได้ และเป็นสื่อกลางสำหรับความสัมพันธ์ ความเข้าใจอันดีต่อกันของมวลมนุษย์ทั่วโลก เสียงของดนตรีเป็นสิ่งที่กล่อมหัวใจของคนให้อ่อนโยน มีความเยือกเย็น รู้สึกซาบซึ้งรู้สึกกระหยิ่มอิ่มอกอิ่มใจในรสของบทเพลงนั้น มีคุณค่าต่อชีวิตไม่ว่าจะสุขจะทุกข์หรือเศร้าก็ตาม
เสียงแคน คือสื่อกลางที่ทำให้รู้สึกผ่อนคลายอารมณ์ ชโลมใจให้เย็นลงในเวลาที่รู้สึกเคร่งเครียด และเสียงแคนยังเป็นเหมือนเพื่อนในเวลาเหงาช่วยกระตุ้นให้รู้สึกดีคึกคักกล้าหาญในยามที่หวาดกลัว และยังแสดงถึงความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันเป็นโลกแห่งความสันติ เป็นอารยชนในด้านความรู้และความบันเทิงอันสูงค่า เป็นขนบธรรมเนียมที่สร้างขึ้น เป็นสิ่งแสดงถึงวัฒนธรรมอันดีงามของตัวตนลาหู่ เช่น ประเพณีปีใหม่ลาหู่ ( เขาะจ๊ะเว ) นั้นจะไม่สามารถขาดการเป่าแคน (หน่อมึ-ก่าเคะเว) ได้ เพราะเป็นการสื่อถึงอัตลักษณ์ของตนเอง เป็นการถ่ายทอดความรู้สึกของคนลาหู่สู่คนลาหู่ได้ และยังเป็นส่วนหนึ่งของการดำเนินชีวิตประจำวัน การเรียนรู้ การสื่อสาร การแสดงออกถึงการขอบคุณ การเคารพ และการให้ความสุขแก่ผู้อื่นเหมือนกับให้ความสุขกับตนเอง
